Wymarły, a w myślach żyją ,
serca nie biją w tych stworach,
wymarły,
łańcuchów D.N.A. nie czas szukać pora.
Bajkał młodziutki,
zatrzymał ich egzystencje ,
przestały kroczyć,
trudno mieć do nich oto pretensje.
Coraz mniejsze,
z czasem w futra ubrane ,
idą , zamieszkują
naszą wspólną mamę.
Minęły lodowe tysiąclecia ,
przeróżnych epok lat miliony,
nie ma dzisiejszych potomków,
jedynie miejscami czaszki, żebra , ogony.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz