Dom ostatnich dni,
to nie utopia , coś nierealnego,
to w głowie każdego seniora się śni.
Domek na ostatnie emerytalne lata ,
taka prosta w obsłudze ,
parterowa , nieskomplikowana chata.
Domek bez palenia w piecu i koszenia trawnika ,
bo w starszym wieku ręce , nogi już nie mogą ,
ze zmęczenia życiowego to wynika.
Dom parterowy, mały w każdej gminie ,
nad tym pracujmy,
niech kraj nasz z tego pomysłu zasłynie.
Komorniku, komorniku, dziś roboty masz bez liku,
każdy coś pożyczone od Tej ziemi ma ,
nikt nie oddaje ,
taka z planetą nieuczciwa gra.
Komorniku, komorniku, do roboty,
przeprowadź pracę komorniczą ,
sprawdź zużyty tlen, wodę ,
z nieobecnych niech drzew się też rozliczą.
Komorniku, komorniku, oddychamy tlenem naszych dzieci,
pijemy wodę naszych wnuków,
dziś trzeba przeprowadzić egzekucję ,
bo za lat sto nie będzie komu i do kogo zrobić do drzwi stuku, puku.
Ciepła woda daje życie ,
gorąca para daje śmierć,
maszyna parowa dała wytchnienie mięśniom,
ale podniosła na globie stopni sześć.
Ręce wypoczęte ,
potu na skroniach mniej,
bo miało być łatwiej,
lżej.
Temperatura wyżej,
co roku o stopnie dwa ,
maszyna parowa już niemodna ,
a Ziemia gorzej, gorzej nadal ma.
Kolumbie ,
odpowiadasz za połowę CO2 ,
taka jest prawda ,
tak rzecz się ma.
Jedna połowa od zawsze
była katowana przez dwutlenek,
druga mniej rozwinięta z czerwienią na twarzy,
nie dążyła do infrastruktury i wytwornych łazienek.
Półkula wschodnia skazana na porażkę ,
przez białego człowieka ,
O.K. niech będzie , ale dlaczego zachodnią , rdzennie amerykańską ,
ten sam los czeka , przez jednego człowieka.
Piszemy list do Ciebie matko Ziemio,
przepraszamy Cię za to morderstwo,
sto, dwieście lat temu już wiedzieliśmy,
ale reakcji nie było, tylko szyderstwo.
Teraz przed twoim pogrzebem
otworzyły Nam się oczy,
Ty może martwa całkiem nie będziesz,
ale nasz gatunek już po Tobie nie pokroczy.
Było fajnie , swoje szanse wszędzie
dawałaś Nam na Dzień dobry,
a teraz z Nami koniec , bądź na tyle łaskawa ,
one też ścinały, ale nie dla kaprysu , ocal chociaż bobry.
Ciągle trzeba patrzeć w niebo,
strach, obawy,
gdzie się podział świat,
świat łaskawy.
Krzyki,
parasole w ruchu,
nie ma już normalności,
z mleczy spokojnego puchu.
Coś spadło,
pękła gdzieś reklamy podpora ,
ziemio widzę cierpisz,
jesteś chora.
Co zrobić musimy,
co zrobić trzeba ,
byś wokół siebie miała
błękit spokojnego nieba.
