W następnym roku umiera front,
umiera też siła frontowa,
takie życzenia noworoczne
składa nasze serce i nasza głowa.
Nie ma już obrazków
w internecie, w telewizji, w prasie,
co złego robią w Kijowie,
ile grobów odkrywa się w Donbasie.
Koniec umierających, przez chcących
żyć, rządzić w nieswoim kraju,
okupant podpisuje kapitulację,
już tradycyjnie, najpóźniej w maju.
Przy drodze stoi pomyłnica,
raz czerwone, raz zielone,
taka stać, jechać granica.
Tych za kółkiem w błąd wprowadza,
stoi przy krzyżówkach,
haka przez nią ma na nas policjant władza.
Przydrożna błyskotko szybko zmieniająca kolor i stan,
hamować, czy dodać gazu,
świerczko myląca powiedz nam.
My się spieszymy na wigilię do domu,
masz niepewne zielone, czerwone,
po co cię tak ubrali niepotrzebne to nikomu.
Bóg przyjedzie na zielonych blachach,
trwają przygotowania do ślubu z choinką,
dziś dla Ziemi nie ma ekouciech,
powitamy małego ze zdyszaną w smogu minką.
Dzisiejsze buty, nowe ubrania,
bo jakżeby inaczej,
potrzeba przyjąć w żarówek milionie,
a On przyjedzie elektrykiem i zapłacze.
Jestem, oddycham,
patrzę w przyszłość i was nie widzę,
''czyńcie sobie poddaną''
za te słowa się wstydzę.
Tego nie rusz, tego nie jedz,
bo to na święta,
a tu widok, zapach kusi,
taka nieodparta zachęta.
Słyszysz, smak dwunastu,
dwudziestego czwartego,
a twój brzuch dzisiaj głodny,
zastanawiasz się dlaczego tak jest, dlaczego.
Żono, mamo, babciu, dziś produkcja, zakupy,
potem schowane, gdzieś na końcu świata,
kuchareczki, niespodzianka będzie,
na stole w kuchni, przeterminowana data.
