Kara śmierci nie wykonywana,
trzeba więc zaostrzyć dożywocie,
niech tam siedzą do śmierci
i drugi raz we więziennym płocie.
Wtedy wielokrotna reanimacja
dla tych ze szczególnym okrucieństwem
i najnowszy pomysł
dożywocie, dożywocie podziesiętne.
Posiedzi taki jeden, drugi
lat ze trzysta,
wyjdzie, powie, nie warto było,
żyjcie uczciwie, to sprawa oczywista.
Żar niedobrego Słońca,
pożarł lodowca bryłę,
polećcie, przygaście je,
niech ta Ziemia potrwa jeszcze chwilę.
Spalony kąsek Antarktydy,
za spalonym kąskiem,
gaszenie tego pożaru,
ochotniczo, was wszystkich obowiązkiem.
Na przeciwległej Arktyce,
też topniejące pożary,
gaście, chociaż niepotrzebne światła,
nie róbcie z tej Ziemi, ofiary.
Dziś prawie koniec,
trzeci, piąty,
zwiedzone wszystkie
polskie kąty.
Tu w górach
zostawiony ślad opony,
dni kilka temu,
Bałtyk odwiedzony.
Za dnia na drodze słońce
robiło nam jako żarówka,
nocą księżyc oświetlał wodę,
by na mieliznę nie wpadła żaglówka.
Trzy dni
i już odrobiona lekcja z historii, geografii,
Polak
potrafi.
Coś gorącego
spadło,
na papierowe
kowadło.
Kowal chciał też używać
papierowego młota,
ale iskry zrobiły swoje,
do pracy przeszła mu ochota.
Został mu zimny kawałek metalu
bez kształtu zamierzonego,
drewniany pień i trzonek,
nic nie zarobił dnia tego.
Kowalu chcesz wykonać pracę,
musisz mieć narzędzia,
inaczej zostaniesz bez papierowych pieniędzy,
a w domu będzie głód i nędza.
Trawa w kożuchu,
mróz na zielonych plecach
i na zielonym brzuchu.
Już do opalenizny przygotowane pąki,
a tu biała szata,
białe, wczoraj zielone łąki.
Dziadek mróz ma zegarek zepsuty,
zmusza zieleń już w koszulkach
do zimowej pokuty.
Co gorsze, nie wiadomo, chłód,
czy kosiarki ostrze,
a skąd wtedy, miód.
Cztery koła,
silnik jest,
dziś nie zgłoszony jest
ten test.
Dziewięćdziesiąt dziewięć,
taka stawka,
nie mam na klucze,
budżet na agrafkach.
Bezpieczeństwo, sprawność,
ważna rzecz,
autem wjedź, zrobię,
a ty Cepiku śpij, idź precz.
Sejmie drogi, prośba,
niech majówka stanie się ruchomym świętem,
żeby znowu nie było,
że zimno, że deszcze przeklęte.
Niech ustawa ta corocznie
przechodzi nowelizację,
by w słońcu, cieple
naród mógł spędzać majowe mikro wakacje.
Czterystu sześćdziesięciu,
do góry jedna ręka,
ustawa jednogłośnie przyjęta,
i już ''jak było'', ''a idź, daj spokój'' nikt nie stęka.
Święta eko gleba,
święty eko świat,
święta eko siostra,
święty eko brat.
Dbajmy o to wszystko eko,
niech smakuje w koszyku eko święconka,
zróbmy wszystko eko, by za rok lodówka turystyczna,
nie zastąpiła koszyka w polskich eko zakątkach.
Zimą zaparkowany spał wysoko,
potem spadł, ale się spóźnił,
bo tu już na dole wiosna,
w robocie pług naostrzony w kuźni.
Ten wykuty w pocie,
siłą ręki kowala,
odstawiony do snu,
zaś przebudzony ten z huty, ten co śnieg odwala.
Miała być kwietniowa zieleń
i kosiarki nóż w ruchu,
ona, maszyna też we śnie,
zamieniona na łopatę do białego puchu.
Nie ma też wzięcia, zastosowania,
grillowa altanka,
za to rozbudzone w spóźnionym kuligu
sanki, dzieci jeżdżą na sankach.
Co to za triki,
że dzisiaj słuchamy
nie tej co włączona muzyki.
Drzewa korzeniami rosną do góry,
zamiast spalin,
perfumy wylatują z samochodowej rury.
Wszędzie uśmiechy, przytulony Donald z Jarosławem,
tu, tam szokująco, tanio, nisko,
i Władimir, Wołodymyra zaprasza na kawę.
Biegają dwie wskazówki
na terenie budzika,
przez STOPY, STARTY, tej dwójki,
jedna godzina się pojawia, a druga znika.
Babciu na twojej chuście i wąsach dziadka szron,
mimo, że spalone węgla macie już pięć ton.
Zimo trzyma, choć marzec wiosenny w niedalekiej perspektywie,
w ''waszej pogodzie'' zapowiadają, rozzimować się ma prawdziwie.
Czekają was dwucyfrowe ciężkie minusy,
na nic zdadzą się wam cienkokurtkowe zakusy.
Babciu, dziadku rosyjski rządzi mróz
i jest prośba wnuczku, do pieca więcej włóż.
Trzeba grzać, choć cena czarnego złota poszła do góry,
bo na wasze stare kości za zimne kaloryfery i rury.
Myśli macie już o działce, spacerach, kwietniowe,
a tu minus trzydzieści studzi siwą i siwą głowę.
Mówicie, dlaczego nie jest tak, jak kiedyś do pary,
prawie wiosna, a ochładza się świat pozmieniany, stary,
Pozostaje wam tylko mieć nadzieje, to nie mrzonki,
że tylko w lodówce nie zepsują się przetwory i mrożonki.
A ogólnie panująca w naszym kraju temperatura,
kłóć was przestanie, jak wschodnia akupunktura.
Nadejdzie ciepła wiosna, mrozy powiedzą Prr, STOP,
a Ty górniku na następną zimę dziadkom opał kop.
Czy nie działa, działa.
Co dzień nie przynosisz węgla,
nie wynosisz popiołu,
nie czyścisz komina
z góry do dołu.
Masz ręce czyste
i pilota w kieszeni,
zamontowany monoblok
twój żywot się odmienił.
List przed kresem tej tu na ziemi miłości.
Bo jak mnie już nie będzie,
żebyś była,
normalnie jadła,
czasem chudła, czasem tyła.
Miała wyobrażenie,
że kiedyś My razem,
jak wtedy na początku,
Ty w białej, ja w czarnym obrazem.
Ona jest wszędzie, wschodzi,
jest dnia zakończeniem i początkiem,
tak by każda, każdy odnalazł, jak My,
każdego, każdej miejsce, a w nim po grób zakątek.
Wtedy, kiedy umarłem
nikt nie poinformował naczelnika więzienia,
po co ja tu teraz leżę,
dla odoru, dla much wabienia.
Kara zakończona wraz ze zgonem,
przerwą w oddychaniu i serca biciu,
taka była umowa na dożywocie,
tak obiecali przy kciuka linii odbiciu.
Jestem, leżę chyba ostrzegam
sobą chojraków innych,
że się nie wyda,
nie złapią, naiwnych.
Pięć minut przy sejfie,
potem intensywna godzina pościgu,
a teraz jestem jak kamień.
kiedyś przez okno odkratowane wyciągną mnie za pomocą dźwigu.
