List przed kresem tej tu na ziemi miłości.
Bo jak mnie już nie będzie,
żebyś była,
normalnie jadła,
czasem chudła, czasem tyła.
Miała wyobrażenie,
że kiedyś My razem,
jak wtedy na początku,
Ty w białej, ja w czarnym obrazem.
Ona jest wszędzie, wschodzi,
jest dnia zakończeniem i początkiem,
tak by każda, każdy odnalazł, jak My,
każdego, każdej miejsce, a w nim po grób zakątek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz