539 [ Węgiel ]

Wylazł węgiel na powierzchnię,

mówi,

za ciemnością tęsknię.

Jedna tona zakrzyczała,

wchodzę w ciemny piec,

bo temperatura na dworze za mała.

Już cały wagon rozpowszechnia podobne treści,

wyleźliśmy, jesteśmy,

palimy się do roboty na powierzchni.

538 [ Mokre szczęście ]

Deszcz spada na ziemię,

zakrywa ciężkimi kroplami ziemi tajemnice,

przygniata suchych,

już przemoczonym podaje łzawą prawicę.

Ktoś idzie patrzy w górę,

smutne jego spojrzenie,

był jakby zrelaksowany,

a tu nagle mokre upokorzenie.

Nie potrzeba z nieba wielu łez,

wystarczy takie małe, na grzbiet ugoszczenie,

po chwili człowiek cały w gościach,

są przyleciały, przyleciało takie z nieba mokre namaszczenie.

,