Proszę się wygrzać,
ma Pan, Pani chore płuca,
Pani doktor, Panie doktorze,
to zalecenie z rzeczywistością się wyklucza.
Zapłaciłam, zapłaciłem
za ciepłą wodę i za w rurach gaz,
oszczędności skurczyły mi się do zera,
gdzie mam pożyczyć na wygrzanie, czy pożyczy mi któraś z Kas.
Marzeń wolnych,
wolnych życzeń,
wolnych myśli,
wolnych od zapożyczeń.
Rdzennie europejskiego
świata,
wolności, wolności,
na lata.
By była
poprawiona mina,
priorytetów, prawdziwie polskich,
tych z Biskupina.
Omikron, Omikron,
tam też Omikron,
i znów niepotrzebny
pięćset któryś zgon, zgon, zgon.
Za chwilę święta, zadbaj abyś nie został
pasażerem czarnego, przedłużonego kombi,
i zamiast być, dzielić się, nie zaparkował tam,
gdzie przy wpuszczaniu w dół, hejnalista trąbi.
Zdrowy człowiecze, przed spotkaniem,
przed wyruszeniem w trasę,
pozwól aby pielęgniarka,
szczepionką z tobą podzieliła się.
Jesteś zgrabna,
masz dwie równe nogi,
zawdzięczasz to rodzicom,
bo zaszczepili Cię na Polio z obawy, dla przestrogi.
Jesteś ciacho,
chodzisz prosto, nie jak dziadek,
zawdzięczasz to szczepionkom,
tym w ramię lub pośladek.
Piętnasta,
czekam na córkę,
która nabywa wiedzy,
wiedza ta przekazywana przez nauczyciela,
trafia do kilkunastu, cała, a rozbita na ułamki,
bo w klasie licznej koleżanki i koledzy.
Ósma, czternasta,
jeden mówi,
grupa liczna wchłania,
do piętnastej przyswojenie,
powrót, coraz mniej metrów,
a w głowach dom i już pojęte zadania.
Kiedy wreszcie otrzymamy
niepodległość,
wciąż tysiące, miliony lat trwa
ta podległość.
Ono rok za rokiem,
mocniej, boleśniej podnosi temperaturę,
kpi z naszego CO2 i z tego,
że posiadamy kominowo-samochodową rurę.
Jak odzyskać niepodległość,
by już nie być zniewolonym tym gwiezdnym układem,
niech Ufo dobrowolnie odwiedzające
będzie dla Nas przykładem.
Dopóki nie postawimy muru
między Ziemią, a brutalnym Słońcem,
trzeba zasiedlać tylko bieguny,
bo tam słabiej sięgają macki gorące.
Granice, są fajne,
granic Nam w wszechświecie potrzeba,
ale ogromne czerwone, na wschodzie wschodzie wschodzące,
granice niszczy, poprzez dążenie prawie zwęglonych do wody i chleba.
Tamtego dnia w Kijewie Królewskim
też była mgła i w przyrodzie cisza głucha ,
ale bicie serc grzmiało tak głośno,
jakby przekrzyczeć chciało radość już wolnego polskiego ducha.
Dziś,
wiek później,
radosne łomotanie w piersiach jeszcze głośniejsze ,
Niepodległa serca krzyczą , jakby chciały przekrzyczeć wiejską kuźnię.
Wzięłaś kredyt, bo te ''trzydzieści osiem''
piękne szpilki zdobią nogi,
teraz musisz wyżej podnosić stopy by obcasa nie urwać,
przez te które przechodzisz progi.
Chciałaś być wyższa ,
mieć wyżej stopy,
wyższa jesteś i wyższą spłacasz,
a i tak w japonkach wsiadasz, bo nie wolno do benzyny albo ropy.
Między wielkimi drzewami
mały człowiek kroczy,
drzewa jego domem,
nacieszyć musi nimi oczy.
Dom przez naturę stworzony,
który bez murarza , murem, dachem, bez dekarza ,
idzie szczęśliwy, cieszy oczy zielonym domem,
a jego serce dyskretnie to samo mu powtarza.
Puk, Puk,
''między wielkimi drzewami
mały człowiek kroczy
drzewa jego domem
nacieszyć musi nimi oczy
dom przez naturę stworzony
który bez murarza murem dachem bez dekarza''
Puk, Puk,
idzie szczęśliwy cieszy oczy zielonym domem
a jego serce to samo mu powtarza
Stanąć na pustym, pełnym placu i powiedzieć,
szanuj bliźnią jak siebie samego,
bez zmian pozostałych dziewięć.
Umarł mąż,
jest wdowa ,
zmarła żona ,
nie istnieje miłości męża druga połowa.
Zmarł ojciec,
jest półsierota ,
do całkowitego osierocenia ,
otwarte wrota.
Zmarło dziecko,
ojciec bez przyszłości,
matka choć urodziła ,
nie zna uśmiechu dziecka , dziecięcej miłości.
Zmarła siostra ,
bracia smutni, pozostałe siostry,
zmarł brat,
siostry w smutku, bracia też w smutnych twarzach wyrośli.
Nie czułam już
czterdziestego bata ,
wydawało Mi, że biorę
na siebie zło całego świata.
Ja tu, ręce mam splątane ,
jak jakieś zwierzę ,
a On tam coraz śmielszy
zamach bierze.
Czy ludzie , są lepsi i gorsi,
poddani i właściciele ,
bat w jego ręce , na mych plecach
niezasłużonych śladów wiele.
Dlaczego to tak jest, zły, ważny,
posiada na Mnie akt notarialny,
dlaczego zło się rozpanoszyło,
przecież natura stworzyła świat normalny.
Teraz już inaczej jestem
podłączony do systemu,
ja mózgiem, właścicielem świata ,
dlaczego, czemu.
Umarłem, jestem wykasowany
z naziemnej Historii,
teraz tworzę glebę ,
koniec, tyle tej teorii.
A w praktyce w dobie
nowoczesności, koparek i cyfryzacji,
mogę glebę tworzyć dla Innych,
po odbyciu ekshumacyjnych wakacji.
Można ją malować
i nie trzeba , tęcza ,
natura sama to robi
Nas wyręcza.
Zapewne już niejeden z gatunków,
na tej ziemi przodek,
przy łukowej nabrał ochoty na zapoznanie ,
a może nawet do godów, chociażby małych godek.
Dziś to święto do Grobkowic
zjechało trzech synów i pięć córek,
chłopacy zrzucili się na świecący wkład,
a Helenka z Kasią na ten plastikowy na zniczu kapturek.
W tym roku
w gestii najmłodszych trojaczek,
było do szkła dołożenie ,
tu zawsze tak jest, nie inaczej.
Przyjechała ósemka dzieci,
na grobie jeden znicz,
bo rodzice Im wpoili,
szanuj przyrodę , z planetą się licz.
Czymże są drzewa
na tym kościelnym terenie ,
to przyszli My i nasi bliscy,
po Nas wspomnienie.
Wyrosło jedno przy bramie ,
tam w rogu dąb okazały,
to nasza rodzina ,
a niby byli twardzi jak ze skały.
Nie ma kiedyś żyjących
panien, ani kawalerów,
są za to, bujne morwy,
kilka szpalerów.
Kwitnie, tonie w zieleni
plac zwany cmentarzem,
co z Nas wyrośnie ,
czas po latach pokaże.
Nie ma prądu, brak napięcia w sieci,
sytuacja bez wyjścia , problem,
rozwiązanie proste , tak leci.
Wystarczy jedno pociągnięcie sznura ,
w zbiorniku litr benzyny
i mała z katalizatorem rura.
I już pracują Volty dla Nas,
możesz uruchomić centralne
to zwykłe i to na gaz.
Ptaki odlatujące w chaosie ,
co ty z nimi zrobiłeś
dwudziestopierwszowieczny losie.
Lecą pod dziobami mają nie te równoleżniki,
co powodem tego chaosu,
to z komórek fale mylą skrzydlatym kierunki, lotu wyniki.
Gdzieś nad Grenlandią bociany, nie nad tym południkiem,
to z radaru dla F-16,
za silne nadawanie jest powodem, wynikiem.
Jak dalej pójdziemy w szpony cyfryzacji,
to w domu styczniowym, przez zaśnieżone okno,
oglądać będziemy afrykańskie papugi przy słoninkowej kolacji.
Pogoda śpiewa roślinom kołysankę ,
spijcie jesienią , śpijcie ,
tylko przed snem zdejmijcie zieloną piżamkę.
Niech wam śnią się płatki lata ,
wy już bez liści w ciszy pochrapujecie ,
bo odleciała głośna brać skrzydlata.
Sen wasz coraz silniejszy, już w mroźnej ciszy,
choć pękacie, nie pękacie ,
w marcu znowu pobudka i szelest liści świat usłyszy.
Pies na emeryturze ,
za duże podwórze.
Zostało tylko Hał, Hał, Hał,
dziś już nie wiadomo czy złodziej szansę będzie miał.
Sierść stara ,
do miski, nie tak zara.
Piętnasty rok życia ,
taka to psia emerytura, nie do ukrycia.
Jest okrągła wspólna kula , na niej gatunków wiele ,
ta okrągła z gazów i krzemu, całym Mendelejewem,
więc czemu za pieniądze wspólny gaz, a krzem i inne ,
''oddam za darmo, może być na podniesienie terenu'', nie wiem.
Klatka po klatce, klatka po klatce,
pokazać chce,
to że,
dzieje się.
Klatka po klatce, klatka po klatce,
taśmy filmowej ruch,
to ona przyjęła i pokazuje
Ciebie zawsze i to, że w tobie duch.
Klatka po klatce, klatka po klatce,
długa rzecz bezbarwna, bez niczego na sobie,
ręką reżysera,
opowie.
Na środku zastawionego pękł talerz,
zupa rozlana po całego stołu krainie,
My siedzimy na szczycie, myślimy, że daleko, bezpiecznie,
ale poparzenie gorącą zupą tu też Nas nie ominie.
Biesiadnicy, goście jedzący
z jednego, z każdego z tej zastawy,
posilajcie się ostrożnie,
by do następnego pęknięcia nie doszło i do rozlania całej strawy.
Babie lato,
chłopu zimę ,
dlaczego, ciężko znaleźć
tu przyczynę.
Córce wiosnę ,
dla syna jesień,
białe, długie wizytuje wszędzie,
choć skończony wrzesień.
Człowiek zabija pistoletem,
zwierzę zabija głową w której zęby ostre ,
słońce zabija promieniami,
kierując je w Tego pierwszego brata i siostrę.
Niesprzedana pompa ciepła ,
nudzi się , nudzi,
z bezczynności już się wściekła.
Mówi, na rynku jestem już dwadzieścia lat,
a Ty jeszcze mnie nie masz,
i Ty, i twój brat.
Ja naprawdę dziam, to nie są czary-mary,
z kilowata więcej,
uwierz, i kup niedowiarku stary.
Fotowoltaiko tyś
tlenu oszczędnością ,
tyś nie ozdobą dla dachu,
a dla płuc radością.
Dwadzieścia jeden procent tlenu
potrzeba dla lekkiego oddechu,
spieszmy zakładać fotowoltaikę ,
byśmy do lekarza nie biegli w pośpiechu.
Pod jesiennym strachem umawiamy się
z kurtką , ale czy potrzebnie ,
słońce przecież przejmuje służbę
ciepło będzie we dnie.
Kokardki z mgły rozpływają się
w coraz pracowitszej temperaturze ,
spójrz w górę , przejrzyste niebo jakby krzyknąć chciało,
wyjdź na dwór, ja dzisiaj Ci służę.
Samochód starego człowieka ,
czysty, bo niejeżdżony,
czasem tylko silnik w ruchu,
gdy chęć wyjazdu żony.
Stoi w garażu, kurzem mógłby przybierać,
ale właściciel mu nie pozwala ,
co dzień szmatka
i już czysty jak ta lala.
Jest sposobem na spędzenie
czasu na emeryturze ,
to nie samochód do pracy,
czasem tylko dym pojawia się w rurze.
Odmienność wiosennych pączków,
liście szeleszczące pod butami,
spadają młodą jesienią i nucą ,
my już nie na gałązkach, a z wiatrem sami.
Upadł jeden,
brąz w modzie rozpowszechnia tego sezonu,
upadł drugi, trzeci, też w szatach podobnych,
wszystkie skaczą , może obawiają się białego szronu.
Modna zieleń już niemodna ,
nie na topie już kolor trawy,
teraz coś ciemniejszego, nie granat, nie czerń,
a brąz dla modnisi spadających łaskawy.
Dwudziesta dwadzieścia ,
dwudziestego,
jutro kończy się lato
i co z tego.
Było gorąco,
nie brakowało też słońca ,
ale przeszły te miesiące ,
i nadeszła jesień liście plamiąca.
Zawalić szkołę ,
to buldożerem zniszczyć dach i rozbić ściany,
zawalić szkołę ,
to przestać tam chodzić i z wagarami pójść w tany.
By zawalić szkołę ,
potrzebna ropa i koparki łyżka ,
by zawalić szkołę ,
potrzeba mieć w głowie , to Ja jestem najmądrzejszy, to Ja jestem księżniczka.
By zawalić szkołę ,
potrzebny jest plan rozbiórki,
by zawalić szkołę ,
wystarczy nierozwaga syna lub córki.
Do skazania na zagładę ,
co trzeci wystąp,
taką niszczymy gromadę.
Przymusowy pogrzeb, pogrzeb gatunków,
giną w pracy,
choć przestrzegają zasad i nie piją trunków.
Jeden z nich wypadł z gry,
bo potrzebujesz tego i tego,
człowiecze Ty.
Drugi nieżywy, choć jeszcze niezakopany
węglem się stanie za lat milion,
chyba , że ziemia ma inne plany.
Jak dobrze pójdzie zostanie jedna trzecia ,
reszta idzie w zapomnienie ,
tego chcesz, pomyśl o dzieciach.
Osiemdziesiąt lat temu wybuchła wojna ,
ale dni wojenne jeszcze się nie skończyły,
armaty, czołgi umilkły,
ale nie minął czas dla planety niemiły.
Wyścig zbrojeń lat czterdziestych ubiegłego wieku
doprowadził do wielkiego zła ,
ludzie , co prawda przestali od kul ginąć,
ale planeta nadal rany ma.
Więcej stali, by zabić,
więcej chemii by wytruć wroga ,
tamci ludzie pomarli, urodzili następni,
a nadal pozostała niesłuszna z chemią , ropą droga.
Złe nawyki, więcej nafty wyciągnąć z ziemi,
by zabić tych z przeciwnej strony,
więcej prochu napchać w pociski,
by świat po naszemu był ułożony.
Nastała cisza , pokój zawarty
w roku czterdzieści pięć,
jest pokój międzyludzki, a kiedy będzie podpisany
ten z planetą , bo Ona też ma na to chęć.
Jaja z wolnego wybiegu całe ,
jaja z szybkiego wybiegu rozbite ,
reklamy czasem tak śmieszne ,
że aż znakomite.
Proszek do prania
wybielający do siódmej potęgi,
ubrania co dzień bielsze ,
tylko kto w to uwierzy, chyba ''łeb'' nietęgi.
Z absurdem można pójść dalej
i zacząć reklamować trumny niezniszczalne ,
woda gruntowa coraz niżej, robaki wytrute ,
to może być realne.
Trzydzieści jeden w cieniu,
siedzę w mieszkalnym więzieniu,
ma skóra modli się o cień,
bo dziś taki parzący, gorący dzień.
Opalić się taka moda ,
ale jest jedna poważna przeszkoda ,
skóry ciemność to dla mnie ból,
więc nie zagram na leżaku kolejnej z ról.
Ma padać, takie prognozy w telewizji,
lornetkę posiadam, ale zauważyłem takiej wizji,
może jutro w sobotę ,
wtedy wyjdę na dwór, co odkładam na potem,
Na niebie chłodniejszym bez słońca ,
i termometr odpoczywa i nie braknie mu końca ,
a i prężniejsza ludzka głowa ,
do myśli twórczych bardziej gotowa.
Pochowali człowieka , kto po Nim płacze , tylko ludzka rasa
i czasami pies, gdy był przyjacielem,
a przez to wycieli, zamordowali drzewo
i płaczą wszyscy, wszystkie gatunki, tyle , ile jest ich wiele.
Człowiek dwa metry pod ziemią leży
w drewnianej trumnie pochodzącej z mordu drzewa ,
drzewo zamordowali dla jednego gatunku, nie martwili się ,
że wśród jego korony ptak już nie zaśpiewa.
Zamordowanych drzew
w puszczach, lasach całe cmentarze ,
zamordowanych w deski włożonych, tak nie potrzeba ,
kiedy w głowach ludzkich ta myśl się pokaże.
Grzejnik na urlopie śpi,
czeka na chłodne miesiące ,
wykorzystuje urlop bezpłatny,
za niego, też bezpłatnie pracuje słońce.
Wisi chłodny, smutny, blady
na ścianie pod oknem,
słońca nie zna , bo nad nim parapet, myśli, to dobrze ,
bo przy otwartym podczas deszczu, nie zmoknę.
Ma prawo do letniego lenistwa ,
od maja do września okres długi,
a jesienią , o jaki ciepły,
znów będzie zbierał pochwały, zasługi.
Traktorem z przyczepą zboże wiózł,
trochę zboża się usypało,
bo na drodze nierówno, guz.
Trasa dziurawa , zboża było z czubem,
pszenica na drodze rozsypana ,
kto pozbiera zgubę.
Dom ostatnich dni,
to nie utopia , coś nierealnego,
to w głowie każdego seniora się śni.
Domek na ostatnie emerytalne lata ,
taka prosta w obsłudze ,
parterowa , nieskomplikowana chata.
Domek bez palenia w piecu i koszenia trawnika ,
bo w starszym wieku ręce , nogi już nie mogą ,
ze zmęczenia życiowego to wynika.
Dom parterowy, mały w każdej gminie ,
nad tym pracujmy,
niech kraj nasz z tego pomysłu zasłynie.
Komorniku, komorniku, dziś roboty masz bez liku,
każdy coś pożyczone od Tej ziemi ma ,
nikt nie oddaje ,
taka z planetą nieuczciwa gra.
Komorniku, komorniku, do roboty,
przeprowadź pracę komorniczą ,
sprawdź zużyty tlen, wodę ,
z nieobecnych niech drzew się też rozliczą.
Komorniku, komorniku, oddychamy tlenem naszych dzieci,
pijemy wodę naszych wnuków,
dziś trzeba przeprowadzić egzekucję ,
bo za lat sto nie będzie komu i do kogo zrobić do drzwi stuku, puku.
Ciepła woda daje życie ,
gorąca para daje śmierć,
maszyna parowa dała wytchnienie mięśniom,
ale podniosła na globie stopni sześć.
Ręce wypoczęte ,
potu na skroniach mniej,
bo miało być łatwiej,
lżej.
Temperatura wyżej,
co roku o stopnie dwa ,
maszyna parowa już niemodna ,
a Ziemia gorzej, gorzej nadal ma.
Kolumbie ,
odpowiadasz za połowę CO2 ,
taka jest prawda ,
tak rzecz się ma.
Jedna połowa od zawsze
była katowana przez dwutlenek,
druga mniej rozwinięta z czerwienią na twarzy,
nie dążyła do infrastruktury i wytwornych łazienek.
Półkula wschodnia skazana na porażkę ,
przez białego człowieka ,
O.K. niech będzie , ale dlaczego zachodnią , rdzennie amerykańską ,
ten sam los czeka , przez jednego człowieka.
Piszemy list do Ciebie matko Ziemio,
przepraszamy Cię za to morderstwo,
sto, dwieście lat temu już wiedzieliśmy,
ale reakcji nie było, tylko szyderstwo.
Teraz przed twoim pogrzebem
otworzyły Nam się oczy,
Ty może martwa całkiem nie będziesz,
ale nasz gatunek już po Tobie nie pokroczy.
Było fajnie , swoje szanse wszędzie
dawałaś Nam na Dzień dobry,
a teraz z Nami koniec , bądź na tyle łaskawa ,
one też ścinały, ale nie dla kaprysu , ocal chociaż bobry.
Ciągle trzeba patrzeć w niebo,
strach, obawy,
gdzie się podział świat,
świat łaskawy.
Krzyki,
parasole w ruchu,
nie ma już normalności,
z mleczy spokojnego puchu.
Coś spadło,
pękła gdzieś reklamy podpora ,
ziemio widzę cierpisz,
jesteś chora.
Co zrobić musimy,
co zrobić trzeba ,
byś wokół siebie miała
błękit spokojnego nieba.
Nie otwieraj szyby w samochodzie ,
nie schodź z czegoś poniżej metra , bo nie będziesz sam,
kto, co, tam będzie z tobą ,
woda , woda , to ja Ją na myśli mam.
Nie było, nie było ,
teren suszowy z radia , telewizji to znam,
od razu jest, spadła ,
a z nią poziom niechciany podniósł się Nam.
Nie ma , nie ma suchych miejsc
w Poznaniu,
trzeba przejść na nowy budownictwa styl,
po planety kaprysów nowych rozpoznaniu.
Beton, asfalt, miasto, miasta nie przemyślane ,
a hołd planecie należy się za wodę
ta , która jeszcze deszczówką
co chwila ma nową przeszkodę.
Przemiana wiosenna zmęczonego zimowego ciała
w normalność letnią ,
ciuchy już nie te zimowe , majowa moda od wczoraj działa.
Pożegnanie z ubiorem co temperaturę Nam podnosi,
jakaś ''deszczówka'' , to wszystko,
bo deszczyk co moment chętnie rosi.
Zatrzymane ślady zimowego ciężkiego obuwia ,
po Nas znaki na piasku
zostawiają lekkie , sportowe , te z logiem ''Żółwia''.
Trzeba powiedzieć wszystko w wyglądzie zagrało
i zielony miesiąc kwiatem kroczy,
tylko by założyć ''plażowy'' jeszcze słońca za mało.
Równość, równość Ich wtedy
i Nas dziś równouprawnienie,
takie tylko miała
zamiary, marzenie.
Dzisiejsza trzeciomajowa solenizantka
z Augustowską pieczą
wciąż żywa, dbajmy o Nią,
a problemy same się wyleczą.
Indyjska niemoc,
brak tlenu,
nie wyleczy sam okrywający koc.
Nie ma pierwiastka co w płucach zamieszkuje ,
brak też w butlach
przez co na stosy wielu wędruje.
Miliardowe państwo, na całym świecie znany kraj,
potężne ,
a wirus co minutę mówi, następnego daj.
Tam od wieków rytuały i obrzędy,
duża , stara społeczność,
kto wymyśli, jak ma uciec od ''korony'', którędy.
Cały świat patrzy ile jeszcze potrzeba żołnierzy
dla zatrzymania Ukrainy,
tam front fikcyjny, prawdziwa wojna Nas z planetą ,
Tak, Tak, nie róbcie zdziwionej miny.
Wczoraj dzień Ziemi, Planety, Matki Natury,
potrzebna , jakby Ją nie nazywał,
na Marsie i innych odległych,
proszę bez złudzeń nie będziesz bywał.
Masz lat dwadzieścia ,
kiedyś trzydzieści chcesz mieć w PESELU,
myśl o pokoju, wojny Ekologicznej z Mamusią Ziemią
nie prowadź przyjacielu.
Człowiek to instytucja ,
do, dla , myślenia ,
więc dlaczego planetę
w nic dymem zmienia.
Krzyki niewidzianych raf,
inne gatunki zagrożone ,
dla instytucji myślącej niczym,
może słońce , zbyt zimne , źle nad głową położone.
Na równiku inny kąt,
nad biegunem też,
morał wszyscy wybrać się pod równik,
a ty piecu tu zostajesz, już o tym wiesz.
Dach przytula kolejne krople , by później odsyłać je rynną
i na koniec dziękuje małym, mokrym za wizytę ,
kwietniowa zabawa w spadanie , moczenie dachu, zakończona ,
dachówki już czyste , lśniące , umyte.
Trzeba czekać na lato, na wygrzanie obu połaci
razem z gąsiorem co wierzchołek zdobi,
trzeba czekać, w tym czasie maj, czerwiec, niejednym pyłkiem
tę ochronę domu przed deszczem przyozdobi.
Jesteśmy przed czasem wiosennym,
My, wszystko, domy i dachy,
radość w Nas, we wszystkim,
odeszły jesiennozimowe strachy.
Pizza okrągła
jedzona przy okrągłym stole ,
to impreza bez kantów, smutki, niedomówienia ,
zostały w domach nad stołami z rosołem.
Tu każdy wygląda na zadowolonego,
każdy ubrany w twarz wyjściową ,
tak naprawdę nie wiadomo czy przyszedł sam,
czy ze złymi myślami, pełną głową.
Pizza zjedzona , północ dobija ,
zaraz czas pobudki,
spotkanie to prawdziwie relaksujące ,
czy odprężeni wrócą , a gdzieś tam zostaną smutki.
Marzec po zimie głodny,
z garnka ciepłe promienie słońca pożera ,
gdy Mu płomyk pod garncem zgaśnie ,
za chłodny śnieg się zabiera.
Dla miesiąca tego w garncu posiłek jest stale ,
ciepły, albo zmrożony,
Tobie jest zimno, On zajada płatki śniegu,
jest Ci gorąco Jego żołądek promieniami słońca wypełniony.
Bydgoszczy moja
nad Brdą korzeniami wrośnięta ,
idziesz do przodu, stojąc
twoja obecność jakby święta.
Trzydzieści pięć skrzyżowań,
ronda , place , blokowiska ,
to jesteś Ty, Ty jesteś Nami,
od pokoleń obok, najbliższa , bliska.
Krzyk gdzieś na zebraniu,
mam dosyć dziur w asfalcie , kiedyś w bruku,
krzyk ucichł, krzyczącego potomkowie nadal są w mieście ,
słuchają fal Brdy i tramwajowego stuku, puku.
Nie odeszli, bo gdzie stolica wojewódzka
dałaby Im lepsze życie ,
za Atlantykiem, w Australii inaczej, ale tu na miejscu
w radość, miłość jakoś bardziej obficie.
Ostatnie lampy kończą szychtę ,
na porannym niebie głodny jastrząb szykuje się do strzału,
coraz jaśniej, jaśniej
i słońce od Jeleńca przeciera oczy pomału.
Sobotni poranek spokojny
nad kijewskim grodem,
wszędzie cisza zero-decybelowa , momentami przerywana ,
bo ktoś z Brzozowa do Trzebcza jechał samochodem.
Godzina siódma ,
noc pożegnana całkowicie ,
Kijewo z coraz wyższym pulsem,
od krzyżówek po granice gminy tętni życie.
Zastanówmy się , każdy następny, pozytywny wynik
to planety jest przestroga ,
że nie ma innej słusznej,
tylko w ekologię droga.
Gruntu, tlenu, jedzenia przewidziała matka ziemia ,
dla wszystkich gatunków, łącznie Nas,
lecz Jej główny komputer alarmuje , tereny, pokarmy w normie ,
tylko Tlen bardzo zaniżony, ten do oddychania gaz.
Jesteśmy tu na Niej, z całym zwierzyńcem mieszkamy,
niby czyści, mamy pralki, odkurzacze , miotły, bez obrazy,
jedyni co dzień myjący zęby, ciała , u takich czystych powinno być O.K. ,
a dotykają Nas coraz brudniejsze ''CO2'' gazy.
Polska kobieta w prawo i w lewo
sznurkami ciągnięta ,
pociągający zakończcie spektakl, bo rozerwiecie
i wasza , nie wasza marionetka , ani potępiona , ani do aniołów nie będzie przyjęta.
Jeden cięgnie w prawo,
drugi ciągnie w lewo,
tym sposobem rozerwiecie wszystkie ,
wtedy do kogo Adam powie , kocham Cię Ewo.
Z prawej Ona , z lewej On,
Ona z lewej, On z prawej,
z której strony by nie stanęła , niezbędna ,
bez niezbędnej, będzie po Nas, może dla świata ciekawiej.
Po pięćdziesiątce jeszcze siły są , a już ich nie ma ,
przedstarość rzuca Nam kłody,
ubrać się tak, czy tak, nie wiemy,
nie pasujemy do obowiązującej mody.
Gdzieś na ścianie drobny napis,
prosto z drukarki powieszony,
litery za małe, a takich tekstów
kiedyś było przeczytane, miliony.
Autobus na przystanku
już kierunkowskazem start pokazuje,
podbiegłbym, podbiegła,
ale serce takich sprintów już nie toleruje.
Nie udzielę odpowiedzi,
w temacie nie doradzę ,
żeby przetrwać na tej Ziemi
to chyba trzeba być ''Kamikadze''.
W poszukiwaniach nie odpuszczać,
ekologicznych nie mieć grzechów,
wymieniać, co jest do wymienienia ,
dla lżejszych, dla oddechów.
Pomału do przodu,
krzyk cierpiącej planety coraz cichszy,
czystość, zielony ład,
to, tylko to powinno być tematem niedzielnej mszy.
Bez okrągłej kuli, będziemy bezdomni,
bez Ziemi, o którą każdy niby dba ,
a tak naprawdę Jej zasady
na którymś miejscu cała ludzkość ma.
Wymarło życie na planecie
Mars,
Marsjanie już po,
przeszedł zebrał żniwo Sars.
Pusta czerwień
bez tkanki żywej,
łaziku, szukaj śladów,
przyczyny, tej zagłady prawdziwej.
Oni tam już po,
odeszli,
My tu, ich planeta już odkażona , czysta ,
może My i nasze przeciwciała , by tam przeszły.
Nasz kraj, w nim wojna na termometry,
wschodnia ściana minus osiem,
a na całym zachodzie dawno zapomniane swetry.
Bug, Białystok i przylegające okolice ,
z ogniem w piecu,
a nad Odrą pootwierane okna , okiennice.
Nierówność nastąpiła w polskiej temperaturze ,
czekamy na sprawiedliwy podział promieni
ze słoneczka co świeci na górze.
Cicho w telewizji,
Gargamel Smerfy zjadł,
nie ma wesołych bajek,
tak od lat.
Czterdziestodniowa cisza
w dyskotekach gra ,
brak na weselach
hucznego la , la , la.
Dobrze , że stołek, krzesło
w domu jest,
usiądź, miesiąc i dziesięć dni
nie zabawisz się na fest.
Prohibicja ,
poszukuje kibica ,
w Polsce kibiców czterdzieści milionów,
a kibicować prohibicji jest mało komu.
Z nieba spadła ,
niewiadoma ,
czy ktoś Nas dziś
przekona.
Że spadła w dobrym
celu,
że po to by przetrwało
wielu.
Ta woda z nieba ,
ma gęsty skład,
spadła , narobiła górek
i w komunikacji wad.,
Jest, leży,
spoczywa w zimowym czasie ,
w marcu dzień po dwudziestym,
podda się.
Natalia oddała pierścionek,
smutne oczy przyjęły go ukradkiem,
pomyślał, nie ma z wzajemnością ,
nie obdaruję bukietem, kwiatkiem.
Dwa życia ,
jedną miały być drogą ,
trafiły na okrutne rozdroże ,
razem tej doczesności przejść nie mogą.
Dlaczego to tak jest,
Jej drogowskaz kieruje w prawo,
On zmuszony iść gdzie indziej,
okrutna w życie zabawo.
Ziemia okrągła , poszli,
nasza wspólna kula , ma jeden plus,
w którą stronę byś nie poszedł,
i tak trafisz w ten sam punkt, taki mus.
Urosło jabłko na drzewie
w pierwszych ludzi domu,
wszyscy grzeczni, kulturalni,
zjeść jabłka nie ma komu.
Jabłko wisi,
złych myśli, grzechu brak,
jest dobrze ,
było tak.
I co dalej stało się
po czasie ,
że jabłko znikło,
i dom znikł w całej krasie.
Nie ma jabłka ,
bezdomna para ,
przez głód nieuzasadniony,
źle , zła coraz dłuższa miara.
Na moim dachu Fotowoltaika ,
rachunek za prąd od razu maleje , znika.
Do tej pory moja kieszeń przeżywała koszmary,
bo system wytwarzania prądu był przestarzały, stary.
To ja i ja broda ,
okropne okrycie dzisiejszej twarzy,
mej i mej właścicielce ukrytej,
żyletka się marzy.
Twarz zakryta ,
zarostem zamaskowana ,
okiem dziewczyny, kamery,
źle postrzegana.
Właścicielu brody, masz łazienkę w domu,
chodź po ulicy wygolony, przystojny,
obrośnięte twarze były w okopach,
gdy był czas wojny.
Świat wraca do podstaw,
wilki żyją obok ludzi,
stan tej dzisiejszej nowoczesności
planetę już nudzi.
Kiedyś, dawno człowiek zjadł mięso,
rzucił wilkowi kość,
po latach wilk stał się kanapowym pudelkiem,
ale tego już dość.
Planeta zresetowana , już za chwilę będzie wszystko
na swoim miejscu w fabrycznym nastawieniu,
a plemię ludzkie
na powrót zamieszka w borów dębowych cieniu.
Planeto przepiękna ,
jak Mamy wyrwać się z tej węglowej pułapki,
w którą Nas wciągnęli, nieświadomie ,
naszych pradziadków, pradziadkowie i prababki.
Nasze prawnuki i prawnuczki
też kiedyś będą pradziadkami,
od Nas planeto zależy, czy będziesz dla Nich zdrowa ,
czy pokryta z pieców węglowych pyłami.
Fotowoltaiko ty jesteś drugą matką dla tlenu
zaraz po drzewie z liściem i igłą kłującą ,
ty wstrzymujesz powietrza spalanie ,
jesteś stworzona po to, by być oxy-obrońcą.
W kotle , w piecu spalone czegoś, ileś kilogramów,
spalone też ty jesteś, nieważone , dmuchawą w piec wbite ,
przerobione na smog
i znowu jeden, albo dwa pęcherzyki u kogoś nie winie , zabite.
Bezemisyjni, już, jeszcze , rzadcy planety patrioci ,
oszczędzacie prąd, wodę ,
benzynę na niepotrzebne wizyty w markecie ''U CIOCI''.
Upadła tradycja oszczędzania świata ,
musi się odrodzić,
bo inaczej niczym słowa , ''Budujemy, robimy na lata''.
Narodziłem się jako płatek śniegu,
woda w chmurach mą matką ,
spadłem, upadłem na ciepłą ziemię
i znowu staję się tobą matko.
Czasem jest tak,
że leci nas cała gromada ,
wtedy jesteśmy wydmą , zaspą ,
inaczej mówić o milionach nas nie wypada.
Temperatura powyżej zera ,
największym naszym wrogiem,
a w minusach sól drogowa , która na białych
drogach, podwórkach, nie wiadomo czemu wymogiem.
Słońce rozgrzane dzień cały,
kurierem przesyła prezenty,
panele odbiorcą ,
każdy prezent przyjęty.
Te przesyłki darmowe
i do tego z ekologią żyją w zgodzie ,
pozwól na przesyłanie , odbieranie
prezentów promiennych u Ciebie w zagrodzie.
Dziś już przy przystankach
nie ma grzejących dłonie koksowników,
nie jeżdżą spóźnione ''ogórki'', ale jedno pozostało,
temperatury w bardzo niskim wyniku.
Nigdy nie mieliśmy i dziś też nie mamy,
żadnych umów z eskimoskim narodem,
mróz nie powinien do Nas trafić,
przecież chronieni jesteśmy ''RODOEM''.
Pytanie pierwsze , czy Pan, Pani
chcieliby mieć elektryczny piec,
tak, oczywiście ,
to dodrze , no to z tematem możemy dalej biec.
Pytanie drugie , jakie rachunki
ma Pan, Pani za prąd,
do tej chwili, tyle , i tyle , ale to już historia ,
problem dzięki fotowoltaice pójdzie w kąt.
Pytanie trzecie , proszę Pana , Pani,
gdzie montujemy przyszłość elektryki,
u mnie można na dachu, w ogródku, zapraszam waszego konsultanta ,
niech obliczy najopłacalniejsze wyniki.
Piętnaście ton ważył wieloryb,
wyrzuciło go morze ,
stracił siły,
czy oślepiły go polarne zorze.
Smak słonej wody,
od wielorybiątka był mu znajomy,
teraz wymieszana ta słodka , arktyczna ,
stracił smak, orientację , pływał ogłupiony.
W brzuchach jego i kolegów,
ryby posolone z oceanów,
teraz przez słodką wodę , mniej przyprawione
i czy to powód nieprzewidzianych rejsów, stanów.
Od wschodu słychać
miarowe kroczenie wielkich stóp,
kroki te coraz głośniejsze , bliższe ,
bestię zainteresował polski łup.
Potwór narodzony w syberyjskich lasach,
zachodem zafascynowany,
podróżuje w stronę Europy,
coraz to większe masy powietrza biorąc w tany.
Z pochodzenia dziecko Tajgi,
z nawyków można sądzić, że polarnik,
on pozmienia nasze obyczaje ,
przypomni o zimie , oddali lipcowy piekarnik.
Kwiaty, drzewa , zasnęły, śpią ,
a zimowa opiekunka otula je coraz to grubszą warstwą śnieżnego pierza ,
warstwa ta przybywa , przybywa ,
jeszcze trochę i zatonie w niej mój dach i ratuszowa wieża.
W miasteczku śpią wszyscy,
kołysankę Im śpiewa wiatr od północnego wschodu,
śpią , Ich sen coraz twardszy, twardszy, obudzą się dopiero w marcu,
wyspani, pełni snów i słonecznego głodu.
Służba zdrowia , lekarze , pielęgniarki
to mechanicy ludzkiej rasy,
dbają o nasze bezpieczeństwo,
jak w samochodzie ABS i bezwładnościowe pasy.
Masz problem z autem, bo nie odpala ,
albo nie działa w nim jakaś elektronika ,
bez zastanowienia , jak najszybciej
jedziesz na warsztat do mechanika.
Zastanów się , pomyśl, odpowiedz sobie ,
czy zimny, metalowy pojazd ważniejszy jest od twego ciała ,
chyba nie , więc pojedź do warsztatu medycznego
po s z c z e p i o n k ę , która działa.
Pani wódka
z panem kacem,
dają dziś policjantowi z alkomatem,
pracę.
Proszę dmuchnąć,
tchu, tchu, tchu,
wyszło zero, zero, można jechać,
wszystkiego najlepszego w pierwszym dniu.
