Wiatr rusza puste bujaczki,
nie ma na nich dzieci, wyrosły,
gdzieś na strychu drzemie ich zmiennik,
koń bujany i pluszowe osły.
Zatrzymał się ruch na podwórku
i w ogóle w domu,
biegać, psocić, skakać po wszystkim
już teraz nie ma komu.
Zrobiły to lata,
biegnące przed siebie , do przodu,
dziś moje wnuki mówią ,
mamo, tato idziemy pobawić się do ogrodu.
Różnicy żadnej nie ma
między tamtymi, a dzisiejszymi czasami,
może jedna , dzieci, wnuki daleko,
a my sami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz