Cóż to są narodziny,przestajemy patrzeć
na świat przez skórę matczynego brzucha ,
samodzielność rozpoczynamy,
życie w pojedynkę w nas wybucha.
Przez miesiące w środku
mieliśmy adres,ciepło,płyny,
wszystko to się skończyło,bo mamy
dziewięć miesięcy,nie ma innej przyczyny.
Na zewnątrz przyszło nam żyć,
już bez ochrony matczynego brzucha ,
samodzielnie jeść, oddychać,
posiadać samodzielnego ducha.
Skóra matki,kilka milimetrów,
niby tak niewiele ,
chroniła od powszedniości,
dawała dziewięciomiesięczną niedzielę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz